خودت را به او بسپار که تنها او و هرآنچه که از برای او باشد باقی و مابقی فانی ست. خودت را به او بسپار که نیست گریزی جز به درگاهش؛ نیست پناهی جز به سویش؛ نیست مقصدی جز به رویش؛ نیست نجاتی از او جز درگاه پر از رحمتش؛ اویی که امیدی نیست جز به او. خودت را به او بسپار که باغ طربناک هستی از وجود پرفروغ او رونق می پذیرد و جملگی از وجود او هستی می یابند. خودت را به او بسپار که از آن اوست نمونه ی اعلی؛ ای که از اوست نمونه های برتر؛ ای که از اوست پایان و آغاز؛ ای که از اوست بهشت آسایش؛ ای که از اوست آیات بزرگتر؛ ای که از اوست نام های بهتر؛ ای که از اوست عرش و فرش ؛ ای که از اوست آسمان های بلند. خودت را به او بسپار که بر قامت نیازهای ما جامه ی لطف و رحمت می پوشاند؛ اویی که امید ماست در سختی ها و مصیبت ها؛ مونس ما در وحشت، یار ما در غربت. دادرس ما در هنگام گرفتاری؛ راهنمای ما در هنگام حیرانی. ثروت ما در هنگام نداری و پناه ما در پریشانی. خودت را به او بسپار که بهترین آمرزندگان است و در توبه و بخشش و رحمت او همیشه به روی تمام بندگانش باز است. خودت را به او بسپار که بهترین یاور و دوست و همدم و همراز انسان است و کسی را بهتراز او نخواهی یافت. خودت را به او بسپار که ذره یی از پاداش اعمال و کردار نیکوی انسان را فروگذار نخواهد کرد. خودت را به او بسپار که حیات انسان را جاودان کرده و هرکس را مسئول اعمال و کردار خود دانسته. خودت را به بسپار که تنها از اوست عزت و سربلندی و زیبایی و از اوست برازندگی و توانایی. « کارون مطلّبی »
خط خطــی شده در یکشنبه 89/10/26ساعت
3:11 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |
